Μετά την διαφαινόμενη απόφαση του Εφετείου Πατρών για την ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ επιβολή διδάκτρων στου φοιτητές, σύμφωνα με το συχνά παρεξηγημένο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο οι βολεμένοι καθηγητάδες ερμηνεύουν ΜΟΝΟ όταν πρόκειται να "υπερασπιστούν", συνοδεία ροπαλοφόρων "αγωνιζόμενων φοιτητών",την δήθεν δημόσια και δωρεάν παιδεία στα ΑΕΙ-Τεμπελχανεία, ορισμένοι από αυτούς τους διδάσκοντες, μέλη ΔΕΠ του ΕΑΠ ανακοίνωσαν, δίχως ντροπή τα εξής ενεκδιήγητα:
Επιστολή μελών ΔΕΠ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Ε.Α.Π. προς την Διοίκηση του Ε.Α.Π. και την ευρύτερη πανεπιστημιακή κοινότητα,με αφορμή την επικείμενη έκδοση απόφασηςαπό το Διοικητικό Εφετείο ΠατρώνΤην Παρασκευή, 9 Ιουλίου, συζητήθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών, η αίτηση ακυρώσεως του προπτυχιακού φοιτητή του ΕΑΠ κ. Αναστασίου Λιάλιου, σχετικά με την συνταγματικότητα ή μη της οικονομικής συμμετοχής των φοιτητών του ΕΑΠ στις ιδιαίτερες δαπάνες της Ανοικτής και εξ Αποστάσεως εκπαίδευσης. Αν και η Νομική Σύμβουλος του ΕΑΠ και ο Δικαστικός Αντιπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας, που είχε παρέμβει στη δίκη υπέρ του ΕΑΠ, ζήτησαν την αναβολή της συζήτησης, για τους σοβαρούς λόγους που ανέπτυξαν στο ακροατήριο, εν τούτοις, το δικαστήριο, δεν έκανε δεκτό το κοινό αίτημα, και συζήτησε την υπόθεση δίδοντας προθεσμία ενός μηνός στους διαδίκους για κατάθεση υπομνήματος. Η έκδοση της αποφάσεως αναμένεται σύντομα, περίπου κατά τον μήνα Σεπτέμβριο. Παρά την αρνητική εισήγηση του κ. Εφέτη Εισηγητή της υπόθεσης, που προτείνει να γίνει δεκτή η αίτηση ακυρώσεως του υποψηφίου φοιτητή, πιστεύουμε ότι το δικαστήριο τελικά θα ερμηνεύσει ορθά το άρθρο 16 παρ. 4 του Συντάγματος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το ΕΑΠ αποτελεί μία μορφή Ανώτατης Εκπαίδευσης η οποία δεν υπήρχε κατά το χρόνο θέσπισης του Συντάγματος το 1975 καθώς και την ιδιαιτερότητα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης η οποία συνεπάγεται επιπλέον δαπάνες σε εκπαιδευτικό και πληροφοριακό υλικό όπως και δαπάνες επικοινωνίας. Η συμμετοχή των φοιτητών στις ανωτέρω δαπάνες δεν εμπίπτει στην έννοια των διδάκτρων και συνεπώς δεν τίθεται θέμα συνταγματικότητας ως προς το άρθρο 16 παρ. 4 του Συντάγματος. Εν τούτοις, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε περίπτωση αποδοχής του αιτήματος του φοιτητή, το ΕΑΠ κινδυνεύει να οδηγηθεί άμεσα σε συρρίκνωση και επιπλέον να κληθεί να καταβάλλει προς τους φοιτητές τα χρηματικά ποσά που έχουν καταβάλει στο παρελθόν, μια και περισσότεροι από 350 φοιτητές, προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί και απόφοιτοι, έχουν καταθέσει ομαδική αγωγή διεκδικώντας 16.000.000 ευρώ περίπου, και μάλιστα έντοκα, ενώ είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αγωγές. Μία τέτοια έκβαση, δεν αποκλείεται μοιραία να οδηγήσει ακόμα και σε αναστολή λειτουργίας Προγραμμάτων Σπουδών (πρωτίστως των προπτυχιακών) ή στην καλύτερη περίπτωση δραστικό περιορισμό των εισακτέων φοιτητών (και κατ΄ αναλογία των συνεργαζόμενων ακαδημαικών), ενώ κρίσιμη θα καταστεί η συνέχιση της φοίτησης των εν ενεργεία φοιτητών, διακυβεύοντας με αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα στη γνώση και το μέλλον ενός θεσμού, που τόσο έμπρακτα και ισχυρά έχει αγκαλιάσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, όπως άλλωστε προκύπτει από τις χιλιάδες αιτήσεις που υποβάλλονται σε αυτό κάθε χρόνο και που ανταποκρίνεται στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Τα μέλη ΔΕΠ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του ΕΑΠ που υπογράφουν την παρούσα επιστολή, εκτιμώντας ως ιδιαίτερα σοβαρή την διαμορφωθείσα σήμερα για το ΕΑΠ κατάσταση και παρακολουθώντας τις εξελίξεις με ιδιαίτερη ανησυχία, καλούν την πανεπιστημιακή κοινότητα σε εγρήγορση προκειμένου να αποτραπεί μία δυσμενής εξέλιξη εις βάρος του ΕΑΠ, η οποία θα έχει ως συνέπεια να μας οδηγήσει, πριν από την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους, σε επανεξέταση του τρόπου λειτουργίας του ΕΑΠ και σε πρόταση περικοπής δραστηριοτήτων, πριν το ΕΑΠ οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο και βρεθεί εκτεθειμένο στους φοιτητές του και την κοινωνία. Σαν πρώτο βήμα λοιπόν στην κατεύθυνση αυτή, καλούμε τη Διοίκηση του ΕΑΠ να προχωρήσει σε ανάδειξη της σοβαρότητας του προβλήματος και των κοινωνικών συνεπειών που θα έχει μία ενδεχόμενη ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πατρών, ώστε να ευαισθητοποιηθούν όλοι οι αρμόδιοι ακαδημαϊκοί, κοινωνικοί και πολιτειακοί φορείς για την εξέλιξη του θέματος αυτού. Από τη δική μας πλευρά είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε την ενεργή μας στήριξη στις αναγκαίες ενέργειες. Τα υπογράφοντα μέλη ΔΕΠ της ΣΚΕ
Αγιομυργιανάκης Γιώργος, Καθηγητής, Κοσμήτορας ΣΚΕΜιχιώτης Αθανάσιος, Αν. Καθηγητής, Αναπλ. Κοσμήτορας ΣΚΕΑστερίου Δημήτρης, Αν. ΚαθηγητήςΑνθόπουλος Χαράλαμπος, Επ. Καθηγητής Δημητράς Αυγουστίνος, Επ. ΚαθηγητήςΣφακιανάκη Ελένη, Επ. ΚαθηγήτριαΚοντοχρήστου Μαρία, Λέκτορας
Και η απάντηση ενός πραγματικού Καθηγητή
Προς τα μέλη ΔΕΠ τις ΣΚΕ κ. Αγιομυργιανάκη Γιώργο, Καθηγητή, Κοσμήτορα ΣΚΕ κ. Μιχιώτη Αθανάσιο, Αν. Καθηγητή, Αναπλ. Κοσμήτορα ΣΚΕ κ. Αστερίου Δημήτρη, Αν. Καθηγητή κ. Ανθόπουλο Χαράλαμπο, Επ. Καθηγητή κ. Δημητρά Αυγουστίνο, Επ. Καθηγητή κα. Σφακιανάκη Ελένη, Επ. Καθηγήτρια κα. Κοντοχρήστου Μαρία, Λέκτορα Κυρίες και Κύριοι, Το ΕΑΠ σήμερα έχει καταλήξει να είναι ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ, δηλαδή έχει περίπου 28000 φοιτητές 35 μέλη ΔΕΠ και 1700 ΣΕΠ και συνολικό ερευνητικό έργο εξαιρετικά μικρό συγκριτικά με τον αριθμό πτυχίων που απονέμει. Το γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά του ΕΑΠ δεν είναι γενικά χαρακτηριστικά της ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι εύκολο να το δει κανείς ανατρέχοντας στις ιστοσελίδες των άλλων ευρωπαϊκών ανοικτών πανεπιστημίων. Οι λειτουργικές και θεσμικές κακοδαιμονίες που μαστίζουν το ΕΑΠ είναι στην ουσία προέκταση της παθογένειας του Ελληνικού ΑΕΙ οξυμένες από το γεγονός της μη αυτονομίας και των δήθεν ιδιαιτεροτήτων της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, με κορυφαίο παράδειγμα το δίκτυο σχέσεων που παράγει η πρόσληψη μελών ΣΕΠ. Υπό αυτές τις συνθήκες το ΕΑΠ χάνει τον πανεπιστημιακό του χαρακτήρα (την ουσία και όχι τον τύπο) και χρειάζεται άμεσα αναθεώρηση σε αντιλήψεις και θεσμούς. Παραμένει όμως για την ώρα η δυνατότητα ώστε το ΕΑΠ να παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, να παρέχει εξ αποστάσεως σπουδές υψηλού επιπέδου και να αποτελέσει εναλλακτικό τρόπο εισαγωγής στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και όχι μόνο για ενήλικες. Όπως αναφέρετε στην επιστολή σας, πρόσφατα προέκυψε το ζήτημα συνταγματικότητας της λειτουργίας του ΕΑΠ με οικονομική συμμετοχή από τους φοιτητές του. Διαπιστώνω ιδιαίτερα κυνική την προσφυγή του «αντιδίκου» μας στο διοικητικό δικαστήριο, ο οποίος αφού αποφοίτησε στράφηκε, όπως τουλάχιστον φαίνεται εκ πρώτης όψεως, εναντίον της βιωσιμότητας του Ιδρύματος που σπούδασε. Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι η λειτουργία του ΕΑΠ δεν είναι βιώσιμη για αντικειμενικούς λόγους, τους οποίους ανέφερα τον Αύγουστο του 2008 σε συνέντευξη σε Πατρινή εφημερίδα
http://physicslab.eap.gr/EN/Communicating_Science/Entrie/2009/25_EAP__Panepistemio_e_kolegio.html. Επίσης θέλω να επισημάνω ότι ακόμα και εάν η απόφαση του δικαστηρίου θα είναι υπέρ του προσφεύγοντος, θίγεται στην ουσία μόνο η αντίληψη της παροχής μαζικών, εύκολων σπουδών και όχι η δυνατότητα της ανοικτής πρόσβασης σε ποιοτικές σπουδές. Εννοώ ότι σύμφωνα με την εμπειρία μου δεν έχουν την (αντικειμενική ή υποκειμενική) δυνατότητα όλοι οι κληρωθέντες φοιτητές του ΕΑΠ να αποκτήσουν πτυχίο, ώστε θα μπορούσαν να επιλέγονται σε προκαταρκτικό έτος σπουδών (παρατηρήστε ότι σε πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και πολυτεχνεία το κανονικό (όχι το λεγόμενο έτος μηδέν) πρώτο έτος σπουδών λέγεται preparatory και χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό εγκατάλειψης των σπουδών –π.χ. 70% έστω και εάν οι εισακτέοι διαθέτουν εθνικό αποφοιτήριο Λυκείου ή αντίστοιχο). Ισχυρίζομαι ότι στο προκαταρκτικό έτος, έτος επιλογής αλλά με κατοχυρωμένες σπουδές, δεν θα υπάρχει πρόβλημα οικονομικής συμμετοχής, ενώ στα επόμενα έτη οι επιλεγέντες-επιτυχόντες θα πρέπει να έχουν διαρκή υποτροφία η οποία αυτομάτως θα παύει για τις ΘΕ που αποτυγχάνουν και θα επαναλαμβάνουν. Μία τέτοια υγιής λύση δωρεάν παιδείας συνοδευόμενη από επιστημονική και θεσμική αναβάθμιση του ΕΑΠ ισχυροποιεί παρά θίγει τον ρόλο του στην κοινωνία. Ένα αναβαθμισμένο ΕΑΠ θα μπορεί επίσης να προσφέρει σπουδές στο εξωτερικό και να προσελκύει φοιτητές (και «συνάλλαγμα») λόγω της ποιότητας της εκπαίδευσης, των διδακτικών του μεθόδων και εκπαιδευτικών «εξ αποστάσεως» εγκαταστάσεων. Ενδεχομένως να υπάρχουν καλύτερες λύσεις αλλά το βασικό ζήτημα είναι η αναβάθμιση του ΕΑΠ για την οποία η εν λόγω «δικαστική περιπέτεια» μπορεί να λειτουργήσει ως το UPSIDE of DOWN. Ας συζητήσουμε λοιπόν γι αυτό το θέμα της αναβάθμισης χωρίς να αναλωνόμαστε σε συντεχνιακές κινητοποιήσεις. Δεύτερο μέρος Η επιστολή που μας στέλνετε, με την παράκληση να την κοινοποιήσουμε σε όσους το δυνατόν περισσότερους, φοβούμαι ότι αντιμετωπίζει την κατάσταση με συντεχνιακό τρόπο. Η αντίληψη που διαπνέει την επιστολή σας εμπεριέχει σημαντική δόση κυνισμού, και δεν αποτελεί διόλου down to the earth approach όπως ίσως νομίζετε, ενώ εύκολα θα μπορεί να παρεξηγηθεί ως προσπάθεια υποστήριξης συντεχνιακών συμφερόντων που θίγονται. Λυπάμαι επίσης γιατί η επιχειρηματολογία σας είναι άστοχη και αναφερόμενη στο ΕΑΠ και τους λειτουργούς του με θίγει ως επιστήμονα, δάσκαλο και ερευνητή. Πιστεύω ότι δρα καταστροφικά για το μέλλον του ΕΑΠ και δεν είναι καθόλου κολακευτική για τις προθέσεις και δεινότητα των καθηγητών του. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στα επόμενα σε σχολιασμό της επιχειρηματολογίας σας, προσπαθώντας να σας πείσω να μην επιμείνετε άλλο σ΄ αυτήν. Επί παραδείγματι το απόσπασμα «…πιστεύουμε ότι το δικαστήριο τελικά θα ερμηνεύσει ορθά το άρθρο 16 παρ. 4 του Συντάγματος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το ΕΑΠ αποτελεί μία μορφή Ανώτατης Εκπαίδευσης η οποία δεν υπήρχε κατά το χρόνο θέσπισης του Συντάγματος το 1975…» αντίκειται στην απλή λογική διότι προσπαθεί να πείσει ότι τα συνταγματικά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη στην εκπαίδευση εξαρτώνται από την μέθοδο εκπαίδευσης και υπονοεί ότι το άρθρο 16 θα πρέπει να αλλάξει για να συμπεριλάβει τις δήθεν ιδιαιτερότητες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αλλά θίγει και τον πανεπιστημιακό-δημόσιο χαρακτήρα του ΕΑΠ επικαλούμενο ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία που κάλλιστα θα χρησιμοποιήσει και το οποιοδήποτε κολέγιο. Είναι δε τουλάχιστον ανεδαφικό να υπαινίσσεστε (και δημιουργεί άσχημες εντυπώσεις) ότι τελικά το δικαστήριο θα αλλάξει γνώμη με τέτοιου είδους επιχειρήματα, ή μήπως υπονοείτε άλλους τρόπους; Το απόσπασμα «…καθώς και την ιδιαιτερότητα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης η οποία συνεπάγεται επιπλέον δαπάνες σε εκπαιδευτικό και πληροφοριακό υλικό όπως και δαπάνες επικοινωνίας. Η συμμετοχή των φοιτητών στις ανωτέρω δαπάνες δεν εμπίπτει στην έννοια των διδάκτρων και συνεπώς δεν τίθεται θέμα συνταγματικότητας ως προς το άρθρο 16 παρ. 4 του Συντάγματος…» παραβιάζει επίσης την κοινή λογική αλλά και την στοιχειώδη Λογιστική, και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως σόφισμα του τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι και έξι το ξινόλαδο». Πράγματι, αυτές οι δαπάνες που επικαλείστε υπολείπονται των παροχών σε βιβλία, μόνιμο προσωπικό και εγκαταστάσεις που προσφέρει η Πολιτεία στον φοιτητή του συμβατικού πανεπιστημίου, ο οποίος ως Έλληνας Πολίτης έχει συνταγματικό δικαίωμα σ΄ αυτές τις δωρεάν παροχές. Ξεχάσατε δε να αναφέρετε, και φαντάζομαι ότι ο Δικαστής έχει την οξυδέρκεια να επισημάνει την παράληψη, ότι η συμμετοχή του φοιτητή καλύπτει και την αμοιβή του διδακτικού προσωπικού, το οποίο στην νεοελληνική καλείται «δίδακτρα» ή κάνω λάθος; Θα πρέπει επίσης να ενημερωθείτε ότι το επίπεδο ψηφιακής επικοινωνίας πολλών συμβατικών τμημάτων με τους φοιτητές τους υπερέχουν κατά πολύ των υπηρεσιών που προσφέρει το ΕΑΠ και σας ενημερώνω ότι προκειμένου να παράσχω τηλε-μαθήματα στους φοιτητές μου χρησιμοποιώ το Skype που είναι ελεύθερης χρήσης και όχι τα ειδικά πακέτα που αγόρασε το ΕΑΠ γιατί δεν είναι διόλου λειτουργικά. Δεν νομίζω ότι με τέτοια επιχειρήματα θα εντυπωσιαστεί η Δικαιοσύνη. Το επόμενο απόσπασμα «…Εν τούτοις, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε περίπτωση αποδοχής του αιτήματος του φοιτητή, το ΕΑΠ κινδυνεύει να οδηγηθεί άμεσα σε συρρίκνωση και επιπλέον να κληθεί να καταβάλλει προς τους φοιτητές τα χρηματικά ποσά που έχουν καταβάλει στο παρελθόν, μια και περισσότεροι από 350 φοιτητές, προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί και απόφοιτοι, έχουν καταθέσει ομαδική αγωγή διεκδικώντας 16.000.000 ευρώ περίπου, και μάλιστα έντοκα, ενώ είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αγωγές…» αντίκειται στο κοινό αίσθημα περί δικαίου διότι επικαλείται την ζημία που θα επιφέρει η ποινή στον φταίχτη προκειμένου να επιχειρηματολογήσει υπερ της ατιμωρησίας του. Δυστυχώς, τέτοιου είδους επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τους διοικούντες το ΕΑΠ στο παρελθόν, π.χ. σε δικαστικές αντιδικίες τους με εφημερίδες και μέλη ΔΕΠ, και με λύπη διαπιστώνω ότι αν και κατέπεσαν στα δικαστήρια έχουν διαποτίσει την νοοτροπία μας. Στην συνέχεια η επιστολή σας προσπαθεί να εξεύρει την υποστήριξη και άλλων κοινωνικών ομάδων «…Μία τέτοια έκβαση, δεν αποκλείεται μοιραία να οδηγήσει ακόμα και σε αναστολή λειτουργίας Προγραμμάτων Σπουδών (πρωτίστως των προπτυχιακών) ή στην καλύτερη περίπτωση δραστικό περιορισμό των εισακτέων φοιτητών (και κατ΄ αναλογία των συνεργαζόμενων ακαδημαϊκών), ενώ κρίσιμη θα καταστεί η συνέχιση της φοίτησης των εν ενεργεία φοιτητών…» επισημαίνοντας τις οικονομικές συνέπειες που θα υποστούν οι απασχολούμενοι (συνεργαζόμενοι ακαδημαϊκοί). Λυπούμαι να διαπιστώνω ότι κάπως έτσι θα έπραττε οποιοδήποτε επιχείρηση εισαγωγών εξαγωγών, επικαλούμενη τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τις θέσεις εργασίας εάν τιμωρηθεί από τον νόμο. Πρόκειται για την αντίληψη παροχής επιμισθίων που επεσήμανα στην εισαγωγή, η οποία εγκαθιδρύθηκε από τις διοικήσεις του και ταλανίζει το ΕΑΠ. Όσο δε αφορά την συρρίκνωση των εισακτέων, όπως προανέφερα, ενδεχομένως να ωφελεί παρά να βλάπτει τις σπουδές. Το επόμενο απόσπασμα θα έπρεπε να έχει διατυπωθεί διαφορετικά διότι ακούγεται ως προσφυγή στον λαϊκισμό «…διακυβεύοντας με αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα στη γνώση και το μέλλον ενός θεσμού, που τόσο έμπρακτα και ισχυρά έχει αγκαλιάσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, όπως άλλωστε προκύπτει από τις χιλιάδες αιτήσεις που υποβάλλονται σε αυτό κάθε χρόνο και που ανταποκρίνεται στο σύγχρονο τρόπο ζωής…» χρησιμοποιώντας την «φουκαριάρα κοινωνία» για να τεκμηριώσετε την επιστημονικότατα του θεσμού αγνοώντας ότι τόσο η Διοίκηση όσο και τα μέλη ΔΕΠ και μέλη ΣΕΠ δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια ούτε καν θορυβήθηκαν όταν το ΕΑΠ για επιστημονικούς λόγους δεν έγινε δεκτό ως μέλος στην European University Association. Επιπλέον οι χιλιάδες αιτήσεις απευθύνονται σε κάποια ΠΣ και όχι σε όλα, ούτε όλα τα ΠΣ έχουν τεράστια ποσοστά αποφοίτησης. Θα ήταν λοιπόν λογικό να ζητήσει ο Έλληνας Πολίτης να τεκμηριώσετε πόσο ουσιαστικές είναι οι σπουδές στα προγράμματα μεγάλης ζήτησης και μετά να χρησιμοποιήσετε ως επιχείρημα «την ζήτηση» για να τεκμηριώσετε την ανάγκης της μαζικής προσφοράς σπουδών. Αυτό νομίζω είναι ένα βασικό στοιχείο που διαφοροποιεί την πανεπιστημιακή εκπαίδευση από το εμπόριο. Και ύστερα από όλα αυτά δηλώνετε με το ακόλουθο απόσπασμα «…Τα μέλη ΔΕΠ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του ΕΑΠ που υπογράφουν την παρούσα επιστολή, εκτιμώντας ως ιδιαίτερα σοβαρή την διαμορφωθείσα σήμερα για το ΕΑΠ κατάσταση και παρακολουθώντας τις εξελίξεις με ιδιαίτερη ανησυχία, καλούν την πανεπιστημιακή κοινότητα σε εγρήγορση προκειμένου να αποτραπεί μία δυσμενής εξέλιξη εις βάρος του ΕΑΠ, η οποία θα έχει ως συνέπεια να μας οδηγήσει, πριν από την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους, σε επανεξέταση του τρόπου λειτουργίας του ΕΑΠ και σε πρόταση περικοπής δραστηριοτήτων, πριν το ΕΑΠ οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο και βρεθεί εκτεθειμένο στους φοιτητές του και την κοινωνία…» ότι το βασικό μέλημα σας είναι να αποτραπεί η επανεξέταση του τρόπου λειτουργίας του επιτυχημένου κατ΄ εσάς πανεπιστημιακού μοντέλου. Εδώ λοιπόν διαφωνούμε ριζικά, διότι βασικό μέλημα κάποιων εξ ημών που υπηρετούμε το ΕΑΠ είναι η αναβάθμιση των θεσμών, της λειτουργίας, του επιπέδου σπουδών και της έρευνας και όχι η διαιώνιση ενός μοντέλου δούναι και λαβείν. Λοιπόν, εγώ προτείνω στην Διοίκηση και στις Κοσμητείες αλλά ακόμα και στους Συλλόγους ΔΕΠ, ΣΕΠ και Φοιτητών να δραστηριοποιηθούν για την θεσμική και επιστημονική αναβάθμιση του Ιδρύματος, εν όψει και των δικαστικών εξελίξεων. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι θα στρατευτώ και εγώ για το συμφέρον του ΕΑΠ διότι ανήκω στους στρατευμένους.
Πάντα στην διάθεσή σας
Καθηγητής Σπύρος Τζαμαρίας"
Σχόλιο: Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα Καθηγητές!
Read more...
